Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.
Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.
Nog al te vaak vertellen cognitief sterke kinderen en jongeren dat ze wel erg vaak moeten wachten in de klas. Meermaals elke dag. Na de uitleg, die eigenlijk ook al te uitgebreid is voor hen, mogen ze aan de slag, ze vliegen erin en zijn snel klaar. En dan moeten ze even wachten tot de rest klaar is, tot de oefeningen verbeterd en besproken worden, iets wat meestal ook geen meerwaarde heeft voor hen en dus ook voelt als wachten.
Het is best oké dat kinderen leren wachten en geduldig zijn, maar het is niet oké als een schooldag uit teveel wachten bestaat. Als je teveel moet wachten ga je manieren zoeken om daar mee om te gaan. Het ene kind zal gaan dagdromen (of nadenken) en misschien moeilijk terug bij de les te brengen zijn wanneer dat weer nodig is. Het andere kind gaat met opzet trager werken om de wachttijd te verminderen. Er zijn kinderen die stiekem vooruitwerken of huiswerk van een ander vak alvast maken. En nog anderen gaan wiebelen of prullen, de clown uithangen of streken uithalen, gedrag vertonen dat voor de rest van de klas vervelend is.
Eens thuis is het probleem niet weg... de opgebouwde spanningen na een hele dag flink wachten moeten eruit en zorgen misschien voor een overprikkeld kind dat even moet ontladen en dat misschien niet meer op een passende manier kan. Maar het kan ook dat je kind futloos in de zetel kruipt en nergens meer zin in heeft, het wachten kan de energie ook wegzuigen.
Als je kind te vaak in de wachtkamer zit, ga dan het gesprek aan in school. Benoem wat er gebeurt en waarom dit niet oké is. Ieder kind gaat naar school om te leren, niet om te wachten terwijl de rest leert. De wachttijd moet leertijd worden, bijvoorbeeld door in de basisstof te schrappen en uitdagend materiaal te voorzien. Met de passende uitdaging zal jouw kind ook de tijd goed kunnen gebruiken en in de leerzone komen. Je kind zal moeite moeten doen, hulp leren vragen, iets leren uit de fouten, … kortom vaardigheden leren die in het latere leven nog heel goed van pas zullen komen. Het kind zal merken dat de tijd nuttig gebruikt wordt, dat al die moeite iets oplevert en die succeservaringen geven energie en motivatie om meer te leren. Wachten werkt niet motiverend, gepaste uitdaging wel!
Reactie plaatsen
Reacties